Over ons
Geschiedenis
Op 12 december 2003 namen de Nederlandse Hervormde Kerk, de Gereformeerde Kerken in Nederland en de Evangelische-Lutherse Kerk in het Koninkrijk der Nederlanden het besluit tot een gezamenlijke fusie. Op 1 mei 2004 werd deze een feit. Samen vormen de drie kerken sindsdien de Protestantse Kerk in Nederland. Met name in de Nederlandse Hervormde Kerk leefde echter groot verzet tegen deze fusie. Tientallen hervormde gemeenten, honderden hervormde ambtsdragers en tienduizenden gemeenteleden hadden dusdanige principiële bezwaren dat zij in geweten niet konden toetreden tot de nieuwe kerk. Tot hun grote verdriet werden en worden in de grondleggende artikelen van de kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland, alsook in haar ordinanties leringen en praktijken die in strijd zijn met de Heilige Schrift als waarheid Gods beleden. Konden we voorheen ondanks de zeer gebroken gestalte van de kerk de officiële belijdenis van de Nederlands Hervormde Kerk van harte onderschrijven, met de komst van de Protestantse Kerk in Nederland ging er een wissel om. Nu behoren tot het officiële belijden der kerk ook leringen die in strijd zijn met de Heilige Schrift.
In de ogen van de bezwaarde gemeenteleden en ambtsdragers betekende dit een confessionele en historische breuk met de kerk der vaderen. Naar hun overtuiging was en is de PKN niet langer een gereformeerde kerk, zoals de Nederlandse Hervormde Kerk ondanks haar diep verval toch was, maar een plurale. Niet alleen omdat de belijdenis en orde van deze kerk leringen en praktijken bevatten die in strijd zijn met de Schrift maar ook leringen en praktijken die strijdig zijn met elkaar.
Hervormd gebleven
De hervormde gemeenten, ambtsdragers en gemeenteleden die in geweten niet mee konden richting de Protestantse Kerk in Nederland bleven op 1 mei 2004 in veel gevallen uiteengeslagen en berooid op de oude fundamenten van de vaderlandse kerk achter. Ze weigerden meegenomen te worden naar een kerk met een andere grondslag dan die van de kerk der vaderen en spraken uit ‘hervormd’ te zijn en te blijven. Aanvankelijk kozen zij plaatselijk voor de naam ‘Nederlandse Hervormde Gemeente (in hersteld verband)’ en landelijk voor de naam ‘Hersteld Nederlandse Hervormde Kerk’. Onder de druk van juridische procedures werd gekozen voor de werknaam Hersteld Hervormde Gemeente en Hersteld Hervormde Kerk. We spreken hier over een werknaam omdat deze naam in voorlopigheid gekozen is en nog niet ter goedkeuring aan de ambtelijke vergaderingen is voorgelegd.
De huidige situatie
In de gebrokenheid waarin wij verkeerden, diende er heel veel hersteld en opgebouwd te worden. Plaatselijk, classicaal, maar ook landelijk. Via het samenroepen van noodclasses en een noodsynode kwam het tot een nieuwe classicale indeling en tot de verkiezing van een volwaardige synode. De opleiding viel weg en moest opnieuw gestructureerd worden. Aanvankelijk werd gestart met een noodopleiding, maar sinds 1 september 2005 is er via het Hersteld Hervormd Seminarium, dat verbonden is aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, sprake van een eigen opleiding. Ook voor jeugdwerk, diaconaat, zending en evangelisatie dienden nieuwe structuren te worden aangebracht en met dankbaarheid mag geconstateerd worden dat één en ander inmiddels ook daadwerkelijk gestalte heeft gekregen. Ootmoedige dankbaarheid tegenover de Koning der Kerk dient ons hart te vervullen als we zien op de voortgang van het kerkelijke leven dat er na 1 mei 2004 mocht zijn. Hier past maar één belijdenis: ‘Niet ons, o HEERE, niet ons maar Uw Naam geef eer’ (Psalm 115:1).
